Nam ante Aristippus, et ille melius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est igitur summum malum dolor. Non semper, inquam; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Ostendit pedes et pectus. Duo Reges: constructio interrete. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quid iudicant sensus?

Equidem etiam curiam nostram-Hostiliam dico, non hanc novam,
quae minor mihi esse videtur, posteaquam est maior-solebam
intuens Scipionem, Catonem, Laelium, nostrum vero in primis
avum cogitare;

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad
ipsum etiam dolorem.

Pollicetur certe.

At enim hic etiam dolore.

Haec dicuntur inconstantissime.

Nam de isto magna dissensio est.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quod totum contra est. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Sed haec nihil sane ad rem; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

1. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.
2. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Bork Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?

• Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.
• Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
• Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
• Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
• Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.

Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil praeterea est magnopere dicendum.